Bakermat als drijfveer

Er zijn momenten in het leven die meer zijn dan enkel een herinnering. Ze maken deel uit van onze geschiedenis, vormen ons denken, onze carrière. Pascal Wehrlein beleefde zo’n moment op 10-jarige leeftijd: toen zag hij voor het eerst een Porsche 911 GT3. Hij is net aan het voetballen als een geluid zijn aandacht trekt, zijn hart sneller doet kloppen en zijn gedachten even doet stilstaan. In de verte herkent hij nog net de brede schouders en de opvallende achterspoiler, voordat de sportwagen uit het zicht verdwijnt en het bos inrijdt. “Wat bleef, was een bijna eindeloos diep, ruig geluid”, vertelt de nu 30-jarige en kijkt ondertussen naar zijn eigen 911 GT3 (992) die hij dicht bij een aanlegsteiger aan de Bodensee heeft geparkeerd. Zijn eerste herinnering aan het merk Porsche tilt de liefde voor de motorsport, die toen allang was ontvlamd, naar een compleet nieuw niveau. In die tijd kart hij al twee jaar, de voorbij razende GT3 geeft hem moed en neemt bij hem alle twijfels weg. “Toen ik hem hoorde, wist ik definitief dat ik coureur wilde worden.” Deze sportwagen is voor Wehrlein meer dan een uitnodiging om te dromen. Hij is een belofte aan hemzelf om nooit stil te staan, maar altijd sneller te worden, altijd meer te willen.

Met talent en vastberadenheid 

In de twee decennia erna groeit Wehrlein uit tot een van de meest getalenteerde rijders van zijn generatie. Hij staat voor superlatieven en breekt records. Hij staat bekend om zijn veelzijdigheid, kan net zo goed zeges behalen in een toerwagen als in een Formule-wagen. Zijn onstuitbare drang naar succes is voelbaar. “Als ik iets wil, dan vind ik een weg om dat te bereiken.” Al in 2015 schrijft Wehrlein geschiedenis, doordat hij slechts 21 jaar oud de jongste DTM-kampioen aller tijden wordt. In de twee daaropvolgende jaren leidt die weg hem naar de Formule 1, waar hij ook naam maakt en zijn talent laat zien, voordat hij in 2019 in de Formule E zijn nieuwe sportieve thuis vindt.

Tussen elektrische kracht en het geluid van de verbrandingsmotor

Nadat we met de wereldkampioen van de rust hebben genoten op de Bodensee, overhandigen we hem de sleutel van de 100% elektrische Macan Turbo die we hebben meegenomen. Waar hij net nog enthousiast sprak over het geluid van de 911 GT3, rijdt hij nu elektrisch door het bos. Elegant in ijsgrijs metallic, sportief met maximaal 470 kW (639 pk; Macan Turbo Electric: stroomverbruik gecombineerd (WLTP) 20.7 – 18.9 kWh/100 km, CO₂-uitstoot gecombineerd (WLTP) 0 g/km, CO₂ class A ). De spurt van nul naar 100 km/h lukt – met Launch Control – in 3,3 seconden. “De Macan bevalt me extreem goed. Aan de ene kant waardeer ik de rust, aan de andere kant de onstuitbare kracht die me in mijn stoel drukt wanneer ik accelereer”, aldus Wehrlein, terwijl hij vakkundig over bochtige wegen stuurt. “Voor mij kunnen elektromobiliteit en de technologie van de verbrandingsmotor perfect naast elkaar bestaan. Ik voel me in beide werelden thuis.”

Goede raad voor het leven

Als 5-jarige gaat Wehrlein samen met zijn ouders voor het eerst naar een Formule 1-race op de Hockenheimring. Op de leeftijd van 8 jaar zit hij voor het eerst in een kart. Zijn vader gaat altijd met hem mee. De ondernemer staat hem als monteur terzijde en zorgt er op racedagen voor dat alles goed loopt. Zijn vader, die uit Schwaben afkomstig is, is ook degene die de jonge Pascal Wehrlein een goede raad geeft die hem altijd is bijgebleven: “Je moet ook met de op een na snelste kart kunnen winnen, niet alleen met de snelste.” Wehrlein neemt de woorden ter harte en stopt direct met klagen over de kart. Over dat de balans niet klopt, dat hij aan de voorkant slipt en hij zogenaamd niet sneller kan rijden. Dat heeft zijn mentaliteit bepaald. Hij weet allang dat hij niet de snelste auto nodig heeft om de snelste te zijn.

Wehrleins honger naar kennis en perfectie legt hij ook buiten de kartbaan aan de dag: na school zit hij voor de televisie en kijkt hij oude Formule 1-races terug. In de weekenden kijkt hij samen met zijn vader naar de actuele races, zelfs het tijdsverschil bij een grand prix in Australië houdt hem niet tegen. “Zelfs toen ik klein was, hebben mijn ouders er speciaal de wekker voor gezet. Dan maakte ik mijn vader kort voor de start wakker om samen met hem de race te zien”, herinnert Wehrlein zich.

Water als krachtbron

Tegenwoordig is het niet alleen zijn onvermoeibare wilskracht om te winnen die kenmerkend is voor Wehrlein als professioneel sporter. Als je tijd met hem doorbrengt, valt al snel op hoe gefocust hij is als hij praat, en hoe accuraat hij beweegt. Hij vouwt bijvoorbeeld de naden van zijn trui netjes op elkaar, voordat hij hem over zijn schouders legt. Wehrlein let op zijn voeding, zijn lichaam en zijn mentale gezondheid. Om de focus niet te verliezen, mediteert hij regelmatig. Op die manier behoudt hij meer capaciteit voor taken die belangrijk zijn. “Op het circuit concentreer ik me alleen op de optimale ronde, en op alles wat nodig is om op een bepaald moment alles uit de racewagen te halen en een perfecte prestatie neer te zetten”, legt hij uit. Daarbij vermijdt hij het om over de mogelijke gevolgen van een fout na te denken. “Zulke gedachten wis ik compleet, enkel en alleen om in het hier en nu te zijn. Zo behoud ik de kans om het maximum eruit te halen.”

Die innerlijke kracht zie je ook terug in zijn nuchterheid en de band die hij heeft met de streek waar hij is opgegroeid en woont. Zijn familie is alles voor hem. Om zijn hals draagt hij een kruisje dat zijn moeder, die op Mauritius geboren is, hem voor zijn eerste communie heeft gegeven. Als hij over zijn ouders, zijn verloofde Sibel of zijn bijna twee jaar oude dochter Soleya praat, veranderen zijn opvallende gelaatstrekken, zijn bruine ogen beginnen te stralen en er verschijnt een warme glimlach om zijn mond. “De eerste persoon met wie ik na de titel van het wereldkampioenschap in Londen in het parc fermé tijd heb doorgebracht, was mijn dochter”, vertelt hij. 

Net dat beetje extra voor succes

Energie voor meer grote successen in de komende jaren. “Ik weet dat ik op een extreem hoog niveau kan performen en me staande kan houden in moeilijke situaties”, zegt Wehrlein zelfbewust. Uit zijn woorden blijkt niet alleen het respect dat hij heeft voor de professionele sporters, het team en het merk Porsche, maar ook zijn eigen ervaring met de uitdagingen die met topsport gepaard gaan. Hij praat open over hoe het voelt om te verliezen en daarna alleen op je hotelkamer te zitten, gefrustreerd, zonder de ondersteuning van je gezin dat er niet altijd bij kan zijn. “Er zijn minder mooie momenten dan dagen waarop het niet zo goed gegaan is. Je verliest veel vaker dan dat je wint.” Met deze woorden beschrijft hij een waarheid die niet alleen in de motorsport geldt: de weg naar succes gaat gepaard met hindernissen, tegenslagen en verliezen.

Vervolgens heeft hij het weer over het Porsche-moment als kleine jongen op het voetbalveld. Over het geluid van de GT3, dat uit het bos weerklonk alsof het in de lucht was blijven hangen. Deze herinnering is nog steeds een deel van zijn identiteit. Porsche staat symbool voor die waarden die ook Wehrlein tegenwoordig belichaamt: precisie, standvastigheid en het onvermoeibare streven naar perfectie. Succes betekent voor de coureur dat je ertoe bereid bent om net dat beetje extra te geven als dat nodig is. Succes betekent echter ook dat je energie moet opdoen om te blijven dromen – uit de momenten van rust en de band met je gezin en je bakermat.