Lap Time: 72 uur eenzaamheid
Onverschrokken coureur, razende reporter en innovatieve publicist. Richard von Frankenberg, in 1922 in Darmstadt geboren, hield van Porsche en leefde voor de snelheid. In 1952 verbond hij zijn kunst en zijn kunnen aan elkaar in Christophorus.
In de eerste uitgave deed de oprichter en jarenlange hoofdredacteur van het magazine verslag van zijn wereldrecord dat hij met een Porsche 356 SL in de 1,5-liter-klasse behaalde – het eerste voor Porsche en voor Duitsland na het einde van de oorlog. De feiten zijn indrukwekkend: een gemiddelde snelheid van 152,34 km/h over een afstand van 10.987 kilometer, afgelegd in 72 uur, inclusief alle pitstops.
Maar dat is nog niet alles waarmee Von Frankenberg zijn lezer fascineert. Meedogenloos neemt hij ze mee in de cockpit van de wereldrecordauto. Elke oneffenheid in het parcours van de toentertijd beroemde ‘Autodrome’ van Linas-Montlhéry bij Parijs gaat de lezers door merg en been. Een ronde is 2,54 kilometer lang. Het ovale parcours bestaat uit twee rechte stukken en twee schuine bochten met een concaaf profiel die meer dan 200 km/h toelaten. De druk op je maag in deze passages met fors schuine hellingen vergelijkt de auteur met het opvangen van een duikvlucht. Bij de succesvol opgeroepen misselijkheid komt duizeligheid: “Als je de schuine bocht inrijdt, lijkt die wel een muur. Ben je eenmaal in de bocht, dan denk je dat je op een normale weg rijdt. Totdat de schuine bocht weer overgaat in het rechte stuk. Dan weet je even niet meer wat boven en onder is.” Als in elkaar overlopende diorama’s laat hij zijn indrukken voorbijrazen. We lijden mee als hij worstelt met zijn concentratie om door elkaar geschud op hoge snelheid wegwijzers te ontcijferen en mensen waar te nemen. We ervaren hoe de onscherpe contouren van een persoon ronde na ronde hem uiteindelijk doen denken dat daar een spion in het gras zit die zijn stopwatch achter een krant verbergt.
’s Nachts “is de recordhouder de eenzaamste mens op de wereld”, nietwaar? We knijpen onze ogen dicht als Von Frankenberg door de duisternis racet, aangewezen op de lichtbundel van de koplampen. Alleen de kleine lichtkast van de tijdwaarnemer en de pit bieden nu nog oriëntatiepunten. Om de 57 seconden lichten ze op – twee uur lang. Zo lang moet elke coureur het per toerbeurt volhouden. Uitgeput voelen we Von Frankenbergs opluchting als de pit hem eindelijk het signaal geeft dat het tijd is om te wisselen van coureur.
Dan wordt het spannend: terwijl Hermann Ramelow rijdt, scheurt na ongeveer 7.000 kilometer twee keer kort na elkaar de v-snaar die het ventilatorwiel aandrijft. De derde snaar mag niet kapotgaan, nog een keer vervangen staat het strenge reglement niet toe. Na drie dagen en drie lange nachten is het staande wereldrecord van een gemiddelde snelheid van 145,5 km/h uit de boeken gereden. Inademen. Uitademen.
02.10.1951
Wereldrecord, Autodrome de Linas-Montlhéry, Frankrijk Richard von Frankenberg / Walter Glöckler /
Fritz Huschke von Hanstein / Petermax Müller / Hermann Ramelow
2,54 kilometer lang circuit
Porsche 356 SL
