3:13,60 min

We gaan vijftig jaar terug in de tijd: Jackie Oliver neemt op de tweede testdag het stuur over van de Porsche 917 LH – de ‘Langheck’-versie met chassisnummer 043.

Voordat de 28-jarige Engelsman in totaal 23 ronden aflegt, wordt hij gewaarschuwd door Porsche-ingenieur Helmut Flegl met de woorden: “We zijn er niet helemaal zeker van hoe de aerodynamische stabiliteit is op de rechte stukken bij meer dan driehonderd kilometer per uur.” Op het rechte stuk van de Hunaudières zijn er dan nog geen chicanes die iets van de scherpte afhalen: de baan gaat hier over zes kilometer alleen maar rechtuit – een volle minuut plankgas.

Jackie Oliver probeert erachter te komen of er bij topsnelheid onder de vooras wellicht turbulentie ontstaat, waardoor de wagen onbestuurbaar wordt. Daarom rijdt hij zigzaggend over de Hunaudières – ook met meer dan driehonderd kilometer per uur. Daardoor merkt hij dat de voorwielen ook bij dat soort snelheden nog contact met het asfalt hebben. “Veel van wat wij toen ontwikkelden, was onbekend terrein”, zegt Oliver nu. Als hij na zes ronden terugkomt in de pits, heeft hij Flegl iets positiefs te melden.

Daarop geeft de ingenieur enkel opdracht tot een paar marginale wijzigingen. Voor nog meer downforce laat hij de luchtsleuven in de voorschermen iets verder naar voren aanbrengen. En dan moet Oliver opnieuw de baan op. Flegl geeft hem nog een aanwijzing: “Rij nu vijf ronden met het hoogste toerental.” En dat ligt bij de machtige vijfliter-twaalfcilinder iets boven de 8000 toeren. Oliver heeft er een goed gevoel bij, hij vertrouwt op zijn wagen. De lastige knik voor de haakse bocht bij het dorp Mulsanne neemt hij moeiteloos plankgas en hetzelfde doet hij in de bochtencombinatie bij Maison Blanche. 

Testronden gelden niet als officiële tijden, maar met een gestopte tijd van 3:13,60 minuten is deze ronde van Jackie Oliver toch de geschiedenisboekjes ingegaan als de eerste ronde op Le Mans met meer dan 250 km/u gemiddeld – 250,457 km/u om precies te zijn. De eveneens met Porsche rijdende Pedro Rodríguez doorbreekt achter het stuur van zo’n zelfde 917 LH tijdens de kwalificatie in 1971 die barrière ook officieel, al haalt hij net niet de waarde van de trainingssessie: met 3:13,90 minuten en een gemiddelde snelheid van 250,096 km/u behaalt hij de poleposition.