Elektryzujące Tokio

Znów stanęły mi przed oczami obrazy w mojej głowie. Wspomnienia, których nigdy nie zapomnę.

Tokio jest tak jak Nowy Jork lub Paryż – a w zasadzie każde inne wyjątkowe miasto – małe. Nie z uwagi na liczbę mieszkańców. Liczące ponad 14 milionów ludzi miasto jest najbardziej zaludnioną metropolią na świecie. Również nie z uwagi na obszar, który zajmuje: jeśli by zaznaczyć wystarczająco duży okrąg wokół prefektur Tokio, teren ten byłby niemal tak rozległy, jak obszar metropolitalny Nowego Jorku. Nie, Tokio jest małe w sposobie, w jaki zmienia się nocą. Po północy miasto dosłownie kurczy się. Zmienia się tempo. Rytm staje się łagodniejszy.

Z tą pewnością siebie rozpoczął też kolejny rozdział swojej historii. Jej kluczowym elementem było sake, tradycyjne wino ryżowe, narodowy napój Japonii.

Gdy w 2016 roku Taca poprosił swojego przyjaciela, słynnego projektanta mody Alexandra Wanga, o zaprojektowanie mu baru z dwunastoma miejscami w tokijskiej dzielnicy Nishiazabu, miał już konkretny pomysł: połączenie futurystycznego baru w świetle księżyca i podziemnej kryjówki dla nocnych marków. Dzisiaj bar o nazwie Twelv. jest jednym z najbardziej ekskluzywnych miejsc w mieście.

Filozofia Twelv. odzwierciedla również podejście Taki do życia: minimalizm, skrupulatność i powściągliwą ekspresję. Ekskluzywność baru wyraża jeszcze jeden aspekt: obowiązuje w nim surowo przestrzegana zasada „Tylko dla przyjaciół”. Nie jest to zatem miejsce dla zwykłych klientów. Wstęp mają tylko ci, którzy zostali przedstawieni bezpośrednio Tace lub Olivii Pan, będącej jego prawą ręką. Wejście jest ukryte za niepozornymi sklepionymi drzwiami budynku biurowego w pobliżu ruchliwego skrzyżowania dzielnicy Nishiazabu. Goście przyjeżdżający tu po raz pierwszy mają trudności ze znalezieniem baru nawet, gdy używają nawigacji. Mogą jednak liczyć na subtelną wskazówkę, która zazwyczaj sygnalizuje, że bar jest otwarty: Porsche 911 stojące na jedynym zarezerwowanym miejscu parkingowym przed drzwiami.

„Mam obsesję na punkcie Porsche, odkąd jako dziecko dostałem zabawkowy model 930”, wyjaśnia Taca, siadając za kierownicą swojego 911 GT3 RS (997). Parkuje go przed swoim barem, tuż za w pełni elektrycznym Macanem Turbo, którego udostępnił nam japoński oddział Porsche. GT3 RS jest jednym z kilku samochodów sportowych z Zuffenhausen, których właścicielem jest Taca. „W Tokio trzeba przed zarejestrowaniem auta udowodnić, że ma się stałe miejsce parkingowe”, wyjaśnia. „Dlatego musiałem się ograniczyć do czterech modeli Porsche”.

Gdy kończymy naszą rundę Porsche GT3 RS, Taca kieruje się z powrotem do Nishiazabu, gdzie przed barem czeka Macan. W Tace budzi się ciekawość i pyta, czy może przejechać się SUV-em. Zmiana z 911 GT3 RS na Macana to przejście z jednego zakresu granicznego do kolejnego, maksymalne osiągi w dwóch różnych obszarach. Dwa samochody, które pomimo wszystkich swoich różnic idealnie się uzupełniają.

W mojej opinii Tokio pokazuje swoje oblicze bez pośpiechu. Jego odkrywanie odbywa się na spokojnie. To miasto rytmu, nie spektakularnego widowiska. Miasto, które szepcze, nie krzyczy. Jego piękno jest ukryte w zakamarkach, wplecione w rytuały – ukazuje się jedynie tym, którzy poruszają się na tyle powoli, że potrafią je zauważyć. Jadąc Macanem nocą przez Tokio, szczególnie przez rozświetlone centrum, wchodzi się w cichy dialog – nie tylko z miastem, ale też z samym sobą.

Macan wydaje się wprost stworzony do tego miejsca: jest cichy, szybko reaguje i wyróżnia się opanowaniem. Ta cisza nie oznacza jednak pustki, lecz zapewnia przestrzeń – scenę, na której może rozwijać się miasto. Podczas gdy spalanie domaga się uwagi, elektryczność pozwala odetchnąć otoczeniu. W Tokio cisza nie oznacza nieobecności. Oznacza istnienie.

Chociaż żadnego samochodu nie prowadzi się tutaj biernie, Taca docenia wrażenia podczas elektrycznej jazdy. „Jak biznesowy odrzutowiec, który leci pod wodą”, uważa. „Wyjątkowo delikatnie, ale z niesamowitą mocą”. Przez chwilę panuje absolutna cisza, zanim znów lekko przyspiesza. Macan płynnie sunie do przodu, a odgłosy miasta docierają do niego z nową wyrazistością. Taca prowadzi auto wąskimi ulicami wokół słynnego skrzyżowania Shibuya, rozważnie, wyuczonymi ruchami dłoni operując kierownicą. Precyzja układu napędowego zdaje się dokładnie oddawać jego poczucie kontroli.