Miasto, kraj, fiord. W Oslo z Akselem Lundem Svindalem

Najpierw Aksel chce nam pokazać swoje ulubione miejsca w Oslo. Dzień zwykle rozpoczyna w Åpent Bakeri, małej kawiarni na starówce z malowniczymi fasadami z okresu przemysłowego. Kiedy Aksel wchodzi do środka, szef kawiarni Emmanuel nie musi pytać o zamówienie: cappuccino i bułka z marmoladą, jak zwykle. Legenda narciarstwa nie jest tutaj gwiazdą, a po prostu dobrym starym znajomym. „Kiedy byłem zawodowym sportowcem, mieszkałem dosłownie za rogiem”, zdradza Aksel, „w mieszkaniu na poddaszu”. Aksel dodaje, że bliskość dworca Airport Express była wówczas decydującym kryterium wyboru miejsca zamieszkania, „jako zawodowy sportowiec byłem zawsze w biegu”.

Jedną z wyjątkowych cech norweskiej metropolii, którą zamieszkuje około 700 000 osób, jest to, że można wygodnie poruszać się po niej pieszo lub Bysykkel, rowerem miejskim. Najważniejsze atrakcje znajdują się w promieniu kilku kilometrów. Przechodzimy właśnie obok Pałacu Królewskiego. Park jest otwarty przez cały rok, a sam pałac można zwiedzać z przewodnikiem tylko latem. 

Zmiana warty należy do stałych tradycji monarchii, która nawet w XXI wieku cieszy się dużym uznaniem obywateli. Jako jeden z najwybitniejszych sportowców skandynawskich Aksel został przyjęty w Wielkiej Sali Balowej. Od tego czasu darzy następcę tronu Haakona, który jest fanem narciarstwa alpejskiego, wzajemnym szacunkiem.

Oslo ma wprawdzie tysiącletnią tradycję, ale najpierw idziemy do najmłodszej dzielnicy, czyli do hipernowoczesnej części miasta ze spektakularnymi fasadami budynków mieszkalnych i biurowych, sklepami i restauracjami. Dzielnica Aker Brygge, położona wokół portu jachtowego i promowego, powstała na terenie dawnej stoczni i rocznie odwiedza ją dwanaście milionów turystów.

Aksel ma tutaj swoje biuro, w którym ceni sobie zwłaszcza to, że latem może dotrzeć do niego od siebie z domu bezpośrednio łódką. 

Następnie Aksel pokazuje nam Mathallen, halę targową – stary budynek przemysłowy ze sklepami, kawiarniami i restauracjami. Po krótkiej przerwie na espresso idziemy dalej w kierunku gmachu opery, który został otwarty w 2008 roku i jest uważany za architektoniczne arcydzieło. Z dachu, po którym można chodzić, rozpościera się zapierający dech widok na wodę, miasto i okoliczne góry. „Czy jest drugie takie miejsce?”, pyta Aksel: „z jednej strony fiord, a z drugiej las”.

Kolejna spektakularna budowla znajduje się tuż za rogiem: muzeum poświęcone wielkiemu malarzowi Edvardowi Munchowi, które otwarto pod koniec 2021 roku. My udajemy się jednak do innej wspaniałej instytucji: Grand Café w hotelu o tej samej nazwie położonym przy ulicy Karl Johans gate. W kawiarni czekają na nas tradycyjne skandynawskie specjały. Jeden stół jest tam zawsze zarezerwowany dla stałego gościa – Henrika Ibsena. Ponieważ norweski poeta narodowy zmarł w 1906 roku, od tego czasu jego miejsce zajmuje lalka. „To pokazuje, że zegary faktycznie tykają u nas inaczej”, dodaje Aksel z przymrużeniem oka.

Oslo ma wyjątkowy urok i dla potwierdzenia tej tezy zbliżamy się do głównej atrakcji dzisiejszego dnia, przynajmniej pod względem geograficznym. Dojazd samochodem z miasta do Oslo Vinterpark na Holmenkollen trwa dobre piętnaście minut. Aksel jedzie swoim samochodem Taycan Turbo Cross Turismo, który jest idealnym towarzyszem w czasie wolnym. „Ready for adventure”, wtrąca Aksel, „to duża frajda, kiedy jedziesz samochodem i możesz zabrać ze sobą rzeczy, które sprawiają ci radość”. Przestronny bagażnik w pełni elektrycznej limuzyny sportowej oferuje dostatecznie dużo miejsca na kompletne wyposażenie narciarskie, w tym na nową parę nart marki Head, która powstała we współpracy z Porsche.

Wyciągi narciarskie wjeżdżające na górę o wysokości 371 metrów są otwarte w sezonie zimowym do Wielkanocy. Również w dni robocze panuje tutaj duży ruch. Dla mieszkańców Oslo to wręcz nawyk, aby w ciągu dnia pracować w biurze na wodzie, a po pracy szusować na stoku. „Najbardziej lubię jeździć nocą”, opowiada Aksel, „na szczęście stoki są oświetlone. Wtedy stok ma się tylko dla siebie”.

W dzień woda, wieczorem góry – teraz rozumiemy, co Aksel miał na myśli, kiedy mówił o połączeniu starego i nowego życia. Następnie Aksel wpina buty w narty i w eleganckim stylu zjeżdża z góry. Nie spieszy się. Już nie walczy o setne sekundy.