Człowiek od legendy

Jak w tym wszystkim stanąć na wysokości zadania i nie stać się ofiarą swojego geniuszu, jak niejeden poeta czy kompozytor?

Achleitner zawsze prowadzi 911 bez akompaniamentu. Muzyka mu przeszkadza, bo w pełnym skupieniu wsłuchuje się w inne dźwięki: „Aby zrozumieć samochód, trzeba go usłyszeć”, stwierdza. To skupienie towarzyszy mu również podczas pracy za biurkiem w Weissach: „Jestem przede wszystkim inżynierem”, zastanawia się przez chwilę, „ale nie aż tak racjonalnym, by nie być zdolnym do zachwytu”.

„Aby zrozumieć samochód, trzeba go usłyszeć”. August Achleitner

I już zaczyna opowiadać, jak wielu zwykłych kierowców Porsche, o swoim pierwszym razie. Nigdy go nie zapomni. To był 1983 r. Dostał wtedy na weekend Carrerę, nowy kabriolet 911. Czerwony. Mieszkał wówczas w Monachium i do dziś pamięta każdy kilometr, który pokonał tego dnia: Kesselberg, Kochelsee, dalej do Garmisch-Partenkirchen. „To było fantastyczne uczucie”.

Trzeba przenieść się w ten czas, by zrozumieć magię tego dnia. Młody inżynier Achleitner od dziecka ma styczność z wysokiej klasy samochodami. Jego ojciec, kierownik jednego z głównych działów w BMW, odpowiedzialny za koncepcję pojazdów, często wraca do domu z nowymi modelami własnej marki lub pojazdami innych producentów. Te doświadczenia kształtują syna i wpływają na jego stosunek do Porsche i modelu 911: „W zasadzie był on najmniej zaawansowany technicznie z ówczesnych trzech typów Porsche”. W jego oczach ubogie, wręcz trochę przestarzałe, bardziej dla tradycjonalistów, wręcz żelaznych konserwatystów. Achleitner chce przykładowo zrozumieć, dlaczego w 911 nie ma elementów wyposażenia, które w innych modelach są już standardem. System ABS na przykład, stwierdza, „nie był dość dobry dla 911”. Jednocześnie fascynowała go „aura” tego sportowego auta, „jego unikalna forma i koncepcja. Silnik z tyłu uchodził wówczas za egzotykę”. Achleitner zatrudnia się w Porsche w dziale projektowania podwozi – i dostrzega szansę „wprowadzania poprawek przy zachowaniu oryginalnej koncepcji. Ponieważ 911 nie da się zastąpić”. I tak uważa do dziś. Dlatego nowe Porsche 911, mimo wyświetlacza full HD w panelu Advanced Cockpit, nadal wyposażone jest w centralny, klasyczny analogowy obrotomierz.

Jednak kiedy Achleitner zaczyna karierę w Porsche, problemy są o wiele bardziej elementarne: nowa generacja 911 powinna lepiej radzić sobie na zakrętach – pomóc mają w tym wyniki najświeższych badań i zupełnie nowe metody obliczeniowe. Achleitner wraz z kolegami od razu zabierają się do pracy. Inżynierowie z Weissach stopniowo optymalizują jedenastkę, od modelu G przez 964 aż po ostatnią generację z silnikiem chłodzonym powietrzem: „Typ 993 był już wielkim krokiem naprzód w porównaniu z poprzednimi generacjami”, wspomina Achleitner.

Najlepsze ma jednak dopiero nadejść. Inżynier, pytany dziś o to, które lata w Porsche były dla niego najbardziej ekscytujące, odpowiada: 1991 i 1992. Kryzys w Porsche. Poczucie zbliżającego się końca. „W zespole coś drgnęło”.

Achleitner stale trzyma przy tym rękę na pulsie. Inżynierowie są bowiem zawsze o krok naprzód w ewolucji. A czasem też o jeden bieg wyżej. W nowym 911 po raz pierwszy zastosowano dwusprzęgłową przekładnię (PDK) z ośmioma biegami i tzw. błyskawicznym przełączaniem w pakiecie. To zdecydowanie podnosi komfort jazdy. Ósmy bieg działa jak drugi nadbieg. Zapewnia to oszczędność paliwa. I jeszcze coś: „Biegi są jeszcze lepiej zestrojone”. Achleitner, nawet kiedy zrelaksowany pokonuje przełęcze Europy, myśli jak konstruktor: „Od razu odzywa się we mnie inżynier, gdy tylko samochód nie robi tego, co powinien”. Wtedy praca w Weissach trwa tak długo, aż Achleitner powie: „Teraz jest, jak należy”. Tak długo, aż będzie zachwycony. Tak jak ostatnio, gdy przybył do Tyrolu w ulewnym deszczu i włączył nową funkcję Porsche Wet Mode, tryb jazdy na mokrej nawierzchni: „Układy regulacji działają niezwykle precyzyjnie. Różnicę czuć bardzo wyraźnie. Czegoś takiego nie oferuje nikt inny”.

„Od razu odzywa się we mnie inżynier, gdy tylko samochód nie robi tego, co powinien”. August Achleitner

Racjonalista jest wrażliwy i ma wyczucie. „Czuje” swoje sportowe auta, na północnej pętli Nürburgringu czy też na swojej ulubionej trasie do Tyrolu. Za kierownicą jedenastki siedzi profesjonalista, na motocyklu natomiast górę bierze pasja. Dziś jest przekonany: motocykliści są lepszymi kierowcami samochodów. „Na motorze trzeba o wiele uważniej obserwować otoczenie. Jest się bardziej wyczulonym na zagrożenia, ma się lepszy ogląd sytuacji na drodze i zwraca się większą uwagę na to, jak się pojazd zachowuje i jak reaguje”.

Dlatego pięciokrotny zwycięzca motocyklowych mistrzostw świata, Toni Mang, jest bohaterem Achleitnera z czasów młodości. I rzecz jasna: Walter Röhrl – „to inny wymiar”. Już dawno temu idol stał się jego przyjacielem. „Cenię go za jego autentyczność i szczerość. Niekiedy do bólu – zawsze nazywa rzeczy po imieniu. Myślę, że niewiele się pod tym względem różnimy”.