Plan B

Op een zonnige maandagochtend staat de 49-jarige in de fitnessruimte van zijn huis, hij doet een gewichthefgordel om die via een ketting verbonden is met een halter van 120 kilogram. Het is een speciale constructie om het gewicht bij gebogen knieën naar de heupen te verplaatsen. Toen hij 21 jaar was en voor bodybuilding-kampioenschappen trainde, scheurden tijdens de haltertraining twee tussenwervelschijven. Het ongeval was de oerknal van zijn levensverhaal.

Het begrip fitnessruimte doet de reusachtige afmetingen ervan geen eer aan. De ruimte is meer een hal. Het ene na het andere geavanceerde trainingstoestel staat er opgesteld. Hoeveel? “Alles wat je zoal nodig hebt”, zegt Flossmann lachend. Achterin kan worden gebokst. Door het grote raam heb je vrij zicht op het prachtige landschap van de Fränkische Schweiz, waar uit de heuvels net de ochtendnevel opstijgt. Speciaal voor het bezoek van Christophorus heeft Flossmann deze dag vrijgehouden. Later wil hij gaan mountainbiken. De krachttraining hoort bij zijn dagelijkse routine. Hij zakt door zijn knieën en drukt zich tegen de weerstand van de 120 kilogram in weer rechtop. Dankzij de gordel is de oefening toch mogelijk ondanks de beschadigde tussenwervelschijven. Flossmans blik verraadt opperste concentratie. “Bodybuilding is zelfdiscipline”, zegt hij even later als hij de gordel af doet. “Op kampioenschapsniveau betekent dat 24/7.”

Op 13-jarige leeftijd begon hij met bodybuilding, hij droomde van een professionele carrière – en ging er helemaal voor. “Aan de opleiding tot commercieel medewerker ben ik alleen voor mijn moeder begonnen”, vertelt Flossmann. Hij lacht even. “En omdat er niet ver bij het bedrijf vandaan een fitnessstudio zat.” Na zijn werk ging hij linea recta trainen. Op 20-jarige leeftijd werd Flossmann Duits kampioen. Door een verkeerde beweging tijdens een squat kwam er een einde aan alles. Onder het gewicht van de halter scheurden er twee van zijn tussenwervelschijven. Het voelde alsof een sloopkogel zijn hele leven overhoop haalde. De diagnose sloeg in als een bom en Flossmann belandde in een crisis. Het was gedaan met bodybuilden. Op aanraden van zijn arts begon hij te mountainbiken om de leemte in zijn leven te vullen.

“Ook een sport die alles van je vraagt”, stelde hij al snel vast. Na een tocht ging Flossman met een paar vrienden nog even mountainbiken op een dirttrail. Op de heuvelachtige trail maakten MTB’ers spectaculaire sprongen. Gefascineerd zag Flossmann hoe twee tieners de ene na de andere stunt deden. Hun oude, rammelende mountainbikes stonden in schril contrast met hun stunts. Flossmann vroeg waarom ze eigenlijk geen echte dirtbikes hadden. Dat zijn mountainbikes met een meestal iets kleiner frame dat speciaal ontworpen is voor riskante sprongen. “Te duur”, kreeg hij als antwoord.

“Het kan toch niet waar zijn dat kids zich geen echte fiets kunnen veroorloven, dacht ik bij mezelf”, vertelt Flossman terwijl hij met een kop koffie in de hand tegen het aanrechtblad leunt. Zijn blik dwaalt over het terras met zwembad naar de tegenoverliggende berghelling. Flossman neemt een slok koffie. “Good times”, staat er op zijn hand getatoeëerd.

Het resultaat: Flossmanns sterkste punt is dat hij niets perfect, maar wel veel dingen heel goed kan. Zijn creativiteit is gebaseerd op logica, aldus de analyse. Flossmann kent zijn product door en door en weet precies wat de doelgroep wil. Betaalbare mountainbikes, ja. Maar geen goedkoop imago. “Je verkoopt een lifestyle”, legt hij uit. “Aanvankelijk werd ik uitgelachen. Iedereen zei: ‘Je kunt geen discounter en cultmerk tegelijkertijd zijn.’”

Dat is nu precies wat Flossmann is gelukt. Ook al hangt er aan de hoogste kwaliteit wel een prijskaartje. Hij is een meester in het inspelen op emoties. Voor de opzienbarende video’s van zijn nieuwe bikes heeft hij al Hollywoodsterren als Mads Mikkelsen en Christopher Walken weten te strikken. Voor de kerstborrel van zijn bedrijf liet Flossman het Iron Man-kostuum één op één namaken, inclusief speciale functies. Het thema van het feest was ‘superhelden’. Zijn superkracht is echter normaliteit. Ook al suggereert de exclusiviteit die om hem heen hangt iets anders. Flossmann is een sportman. Als een klimtouw lag de kans voor het grijpen. Die heeft hij gegrepen. De rest is geschiedenis.

“Waarom ik mountainbike? Omdat je er gelukkig van wordt.” 

Markus Flossmann

Het is vroeg in de middag. De zon heeft de buitenlucht opgewarmd. Ideaal voor een fietstochtje. Flossmann doet de deur van de garage open. Hij is gewend aan de aanblik. Toch tovert het wagenpark ook deze keer weer een zaligmakende glimlach op zijn gezicht. Hij loopt regelrecht naar zijn favorieten: een Porsche Carrera GT, bouwjaar 2004, en een 918 Spyder, bouwjaar 2015. Twee van de spectaculairste Porsches in één garage. Zij aan zij. Zelfs in verzamelaarskringen een exclusieve aanblik. “Het zijn simpelweg twee uitzonderlijke modellen”, zegt Flossmann. “En toch zijn ze zo verschillend. De 918 Spyder is voor mij de perfecte supercar. De Carrera GT met racekoppeling en handgeschakelde versnellingsbak heeft een totaal eigen karakter. Dat is pure racesportfeeling.”

Dan laat hij de pedalen draaien. Bladeren ritselen onder zijn banden. Steeds weer schijnt de zon door het bladerdek van de bomen. De motor zoemt zachtjes. Ademgeluiden. Verder absolute stilte. De downhilltrail is een spectaculaire aaneenschakeling van bochten en sprongen. Flossmann laat zien wat hij kan. Mens en machine: een volledige symbiose.

De zon staat al laag als Flossmann weer de parkeerplaats op fietst. Hij ziet er uitgeput, maar uitgerust uit. Waarom hij mountainbiket? “Omdat je er gelukkig van wordt”, luidt het kort, maar krachtig. Hij wil er net dieper op ingaan als er een lieveheersbeestje op het wiel landt, een symbool voor geluk. Het lijkt wel gepland, maar het is puur toeval. Op de band zit er nog een. En op zijn broek. Ze zoemen om hem heen, het is een heuse zwerm. Markus Flossmann stopt, neemt het schouwspel waar. “Het rood past super bij de kleur van het frame”, zegt hij enthousiast. “Misschien laat ik wel een lieveheersbeestje op mijn mountainbike zetten.”