Het geschenk van de koning

Op 26-jarige leeftijd werd alles anders voor William Herbert. Toen brak de tijd aan dat de Brit moest terugkeren naar de plek waar hij was opgegroeid om zijn vader op te volgen: Wilton House in het Engelse graafschap Wiltshire. Het 5.700 hectare grote landgoed is al circa 500 jaar in bezit van de familie. William Herbert, de productontwerper uit Londen, ging voortaan door het leven als The Right Honourable William Herbert, 18th Earl of Pembroke, 15th Earl of Montgomery. Hij nam de verantwoordelijkheid op zich voor het landgoed, 14 landbouwbedrijven en 200 panden. Behalve dat het enorm veeleisend is om de eeuwenoude geschiedenis van Wilton House voort te zetten, is het ook een erekwestie.

“Ik werkte bij Conran and Partners. Mijn droombaan, want Sir Terence Conran behoort tot de Britse design-iconen”, vertelt Herbert. Toen stierf zijn vader aan kanker – en de zoon werd de nieuwe heer van Wilton House. “Ik was er niet echt voor opgeleid”, geeft hij toe. “Maar mijn familie en de opzichter van Wilton hebben me geholpen.” Nu woont de 44-jarige met zijn vrouw, zijn vier kinderen en de hond van het gezin, een teckel, op het landgoed. Voor de instandhouding daarvan heeft hij een carrièreswitch gemaakt. Onlangs heeft hij zijn masteropleiding Landbouwkunde aan de Royal Agricultural University afgesloten. Een belangrijke stap, want zoals is gebleken vormt de instandhouding van grote landgoederen voor adellijke families een grote uitdaging. Velen moesten verkopen, omdat ze de onderhoudskosten niet meer konden betalen. Voor de Earl of Pembroke is diversificatie de sleutel tot succes.

Als het op bepaalde gebieden niet zo goed loopt, richt hij zijn pijlen op andere branches. Naast de land- en bosbouw en het toerisme is het draaien van films een belangrijke inkomstenbron geworden. Het huis diende al als filmlocatie voor wereldberoemde producties als The Crown of Bridgerton. Maar ook de restauratie van de uitgestrekte tuinen en de weelderige zalen is van historisch belang. Geen eenvoudige opgave, want de vergulde houtsnijwerken, ornamenten en plafondschilderingen vragen om de expertise van vaklieden en historici. “Er is altijd werk aan de winkel”, lacht de heer des huizes. “Al 13 jaar lang zijn we constant aan het restaureren. Er staat altijd wel ergens een steiger.”

Terwijl hij het landgoed weer in oude glorie herstelt, blijft er nauwelijks tijd over voor zijn oude passie. Auto’s hebben hem altijd al gefascineerd. Als jongetje verzamelde hij speelgoedautootjes en als tiener leerde hij autorijden op het landgoed in een sportwagen vol deuken.

Die passie erfde hij van zijn overgrootvader Arthur Wignall Tate, die in de jaren 1920 niet alleen op de openbare weg in zijn sportwagen racete, maar ook op het circuit. De huidige earl huisvest vlak naast het hoofdgebouw een grote verzameling klassiekers en moderne zeldzame exemplaren. De nieuwste aanwinst, een 911 GT3 (991) met Touring Package, werd al snel Herberts dagelijkse auto.

“In een auto als de GT3 ben je even helemaal op jezelf, hij geeft je een gevoel van vrijheid”, legt hij uit. “Maar het meest verbluffende is de motor. Er zit iets ruws aan, net als bij een racewagen. Als hij op gang is, wordt hij rustiger – maar daar-na, bij 8.000 toeren per minuut, brult hij alleen nog maar en het geluid is fantastisch.” Daarmee snijdt Herbert een onderwerp aan dat hem nog meer fascineert: de motorsport, vooral Europese langeafstandsraces. Hij brengt steeds meer tijd door op het circuit. Omdat hij door de 911 GT3 verslingerd is geraakt aan de zescilindermotor met natuurlijke aanzuiging, richt hij nu zijn aandacht op de —Porsche Sprint Challenges. Met de klantenserie voor de 718 Cayman GT4 kunnen coureurs zich kwalificeren voor de Carrera Cup. “Daar hield ik me al langer mee bezig. Een grote uitdaging, die ik absoluut wil aangaan”, zegt hij, terwijl zijn blik over het landgoed dwaalt. Want stilstand is geen optie voor de man op wiens schouders als 18e generatie het behoud van Wilton House rust.