Stad, land, fjord. In Oslo met Aksel Lund Svindal

Maar eerst wil Svindal ons zijn persoonlijke highlights van de stad laten zien. Hij begint zijn dag doorgaans in de Åpent Bakeri, een klein café in het oude centrum met schilderachtige gevels uit de tweede helft van de 19e eeuw. Als Svindal binnenstapt, weet chef Emmanuel genoeg: cappuccino en marmeladebroodjes. De legendarische skiër is hier niet de superster, maar gewoon een goede oude bekende. “Toen ik nog actief was, woonde ik om de hoek”, vertelt hij, “op een tot woning verbouwde zolder.” De nabijheid van het station van de Airport Express gaf toen de doorslag, voegt hij er nog aan toe, “als wedstrijdskiër was ik immers altijd klaar om te vertrekken.”

Een van de charmante eigenschappen van de Noorse metropool met bijna 700.000 inwoners is dat je de stad te voet of met de Bysykkel, de deelfiets, kunt verkennen. De belangrijkste bezienswaardigheden liggen binnen een straal van enkele kilometers. Zo leidt onze weg naar het Koninklijk Paleis een klein eindje verderop. Het park is het hele jaar geopend, het paleis kun je in de zomer tijdens een rondleiding bezichtigen. De aflossing van de wacht hoort bij de aloude tradities van een monarchie die ook in de 21e eeuw nog grote populariteit geniet onder de bevolking. Svindal had als een van de succesvolste sporters van Scandinavië al het voorrecht om uitgenodigd te worden voor recepties in de grote balzaal. Met kroonprins Haakon, een grote fan van alpineskiën, heeft hij sindsdien een goede band, gebaseerd op wederzijds respect.

Oslo kijkt terug op een meer dan duizendjarige geschiedenis, maar wij naderen nu eerst het jongste stadsdeel, het hyper­moderne deel met zijn spectaculaire gevels van woningen en kantoorgebouwen, en winkels en restaurants. De wijk Aker Brygge rondom de jacht- en veerhaven is gebouwd op het terrein van een oude werf en trekt inmiddels jaarlijks twaalf miljoen bezoekers.

Voor zijn vele activiteiten heeft Svindal hier een kantoor dat hij vooral heel fijn vindt, omdat hij er in de zomer direct van thuis naartoe kan varen.

Svindal leidt ons verder door Mathallen, de markthal, een oude fabriekshal met winkels, cafés en restaurants. Na een korte koffiepauze lopen we naar het operahuis. Het werd in 2008 geopend en is een architectonisch meesterwerk. Het begaanbare dak biedt een adembenemend uitzicht over het water, de stad en de omliggende bergen. “Waar vind je dit elders?”, vraagt Svindal. “Aan de ene kant het fjord, aan de andere kant het bos.”

Een ander spectaculair nieuw gebouw ligt pal om de hoek: het museum dat is gewijd aan de grote schilder Edvard Munch, eind 2021 geopend. Wij gaan echter naar een ander eerbiedwaardig instituut: het Grand Café in het gelijknamige hotel aan de Karl Johans gate, dat ons met traditionele Scandinavische specialiteiten lokt. Voor stamgast Henrik Ibsen is daar permanent een tafel gereserveerd. Omdat de Noorse dichter des vaderlands al sinds 1906 niet meer op aarde is, houdt sindsdien een pop zijn plaats bezet. “Daaraan zie je dat bij ons de klokken echt anders tikken”, merkt Svindal met een knipoog op.

De charme van Oslo is uniek, en om dat te bewijzen gaan we op weg naar het hoogtepunt van de dag, tenminste in geografisch opzicht. Met de auto doe je er ruim een kwartier over om van de binnenstad naar het Oslo Vinterpark op de Holmenkollen te rijden. Svindal pakt daarvoor zijn Taycan Turbo Cross Turismo, zijn ideale vrijetijdsauto. “Ready for adventure”, vindt hij, “het is geweldig om met deze auto te rijden, en tegelijkertijd kan ik dingen meenemen om plezier mee te maken.” Want de variabele bagageruimte van de 100% elektrische Porsche biedt genoeg ruimte voor de complete skiuitrusting, waaronder een nieuw paar ski’s van het merk Head dat in samenwerking met Porsche tot stand is gekomen.

De skiliften op de 371 meter hoge berg zijn in het winterseizoen tot en met Pasen geopend. Ook op werkdagen is het er druk. Voor de inwoners van Oslo is het een gewoonte geworden om overdag naar het kantoor aan het water te gaan en na het werk de piste op. “Ik ski het liefste ’s avonds”, vertelt Svindal, “de pistes worden gelukkig met schijnwerpers verlicht. En je bent bijna helemaal alleen.”

Overdag water, ’s avonds bergen – nu begrijpen we waarom Svindals oude en nieuwe leven zo goed samengaan. Dan duwt hij zich met zijn stokken in beweging en skiet hij elegant de berg af. Hij neemt alle tijd. Een honderdste van een seconde maakt nu niet meer uit.