Het verhaal van de drift

Sommige mensen zijn geboren vertellers: bij de eerste zin zit je als luisteraar direct middenin het verhaal. Je kunt het onweer bijna ruiken, met bliksem, donder en hagelstenen, terwijl je gewoon thuis aan een bureau zit. Jim Goodlett is zo’n verteller. Thuis in Savannah, in de Amerikaanse staat Georgia, werpt hij in zijn Safari-Rally-911 stofwolken op boven het land. Eigenlijk hadden we naast hem in de gordels willen hangen om zelf te voelen hoe de Porsche 911 SC uit 1978 het doet op onverhard terrein. De vlucht was al geboekt, maar toen stak het coronavirus de kop op.

Jim heeft het naar zijn zin. Hij vertelt over zijn tijd in het kampioenschap karten, samen met zijn vriend Ray Shaffer, en laat ons moeiteloos opgaan in het verhaal. Met kleuren en details springt hij van honderdsten naar duizendsten. Je zit in een achtbaan en binnen de kortste keren heb je geen idee meer wat de vraag ook alweer was. Als luisteraar vraag je je af wat dit natuurwonder van authentieke vertelkunst en aanstekelijke levensvreugde nog allemaal in petto heeft. Maar precies dan schakelt Jim in een andere versnelling: “Dus om het kort te houden –” en plots komen alle losse eindjes samen in een georganiseerde plot.

Zo moet het ook aanvoelen op de bijrijdersstoel van de 911 SC, beseffen we: staccato, in your face, emotioneel en vol onverwachte wendingen. Het geluid van de luchtgekoelde boxermotor op volle kracht, terwijl steenslag en aardkluiten inslaan op de carrosserie. Vol gas op de bomen af en Jim die naast je in de headset brult om te vragen of alles goed gaat. “Hoezo?” vraag je, wat door de koptelefoon wat dun en onzeker overkomt. Als antwoord gooit Jim de 911 met doordacht geweld dwars en houdt de schuin schrapende Porsche met een nonchalante draai aan het stuur in balans. De tractie van de wagen is adembenemend; kluiten vliegen de lucht in als hij naar voren trekt. Jim grijnst. Jij ook. Zo voelt dat dus: slideways. Een perfect moment om zijn lievelingsbar te bezoeken.

“Het genot dat deze auto geeft, moet je zelf ervaren.” Jim Goodlett

Duizenden kilometers heeft Goodlett er zo op zitten met zijn 911 SC, scheurend door de Appalachen. Eropuit in de wildernis, over wegen die nooit asfalt zullen zien. Met een rijstijl die “net niet gevaarlijk is”, vertelt Jim tijdens onze videochat, waarbij hij inmiddels viereneenhalve mijl op de teller van zijn loopband heeft gezet.

Zijn zwak voor offroad in een Porsche heeft Jim Goodlett opgebouwd uit kleine momentopnames, precies zoals hij zijn passie ook doorgeeft: met onuitwisbare indrukken die nog lang blijven nawerken. Ware kunststukjes, zoals in een uitstekende galerie.

Momentopname nummer één: Hot Wheels. De kleine rallywagens, die ieder kind dwars laat rijden. Hot Wheels horen te driften over de leuning van de bank, tussen het bord en het kinderbestek. Goodlett beheerste die kunst als jongen al. Zijn ogen stralen nog als hij trots zijn verzameling 911-modellen laat zien op het bureau voor zich.

Momentopname nummer twee: races kijken met zijn vader. Jim moet elf of twaalf zijn geweest. De beelden van de International Race of Champions (IROC) laten Porsches 911 RSR zien die van de baan vliegen en vervolgens hondsbrutaal terugdriften na een stuk offroad, stof opwaaiend voor ingehaalde tegenstanders. De jonge Jim is zwaar onder de indruk en vertelt zijn vrienden in Denver onophoudelijk hoe gaaf hij het vindt. Porsche, man!

Momentopname nummer drie: foto’s in een Europees sportmagazine uit 1978, van de Martini Racing Porsche 911 SC. De wagen maakt op dat moment furore in de East African Safari Rally. Vele jaren later koopt Goodlett zijn eigen 911 SC uit 1978. Het model heeft al een paar rally-aanpassingen en Goodlett rust hem uit met een rolkooi, aanpassingen aan onderstel en motor, racestoelen en zespuntsgordels – nu is het definitief een volbloed Safari-Rally-wagen.

Momentopname nummer vier: Jim is net afgestudeerd en gaat langs bij een Porsche-dealer in Houston. Hij wil indruk maken op een vriendin en mag zelfs een proefrit maken, als onderdeel van een trotse backstagetour langs de ins & outs van een Porsche 930. De verkoper moet haast wel vermoeden dat dit knulletje de über-Porsche van dat moment niet kan betalen, maar hij lijkt zich er weinig van aan te trekken. En zo legt hij de basis voor een levenslange passie. Voor zijn vijftigste verjaardag koopt Jim een 911 Turbo uit 1984 in leiblauw metallic. De 930 wordt zijn eerste Porsche.

28 dagen later komt hij een nagebouwde Porsche 911 RSR tegen en weer grijpt hij zijn kans. De 911 met zijn buisframe en glasvezelcarrosserie weegt maar zo’n negenhonderd kilo en gaat als racebeest de garage in. Een kleine drie jaar later komt er nog een 911 SC bij. Nu bevat de garage alle magische en onmogelijke hoofdrolspelers die Jim al zo lang in zijn hoofd had. “Maar één ding kun je je echt niet voorstellen”, zegt hij indringend, met zijn hoofd dicht bij de camera. “Het genot dat deze auto’s geven, dat moet je echt zelf ervaren. Je moet gewoon voelen hoe rauw en explosief ze zijn, zo doordacht en subtiel en zo eenvoudig en tegelijkertijd veelzijdig. Een Porsche is een droom. Als die droom werkelijkheid wordt – daarbij valt eigenlijk al het andere in het niet.” De man in Savannah knipoogt in de camera. Hij knikt en lacht, en dan wordt het scherm donker.