Op scherp

“Je bent altijd zo goed als je laatste bocht.” André Lotterer

Hij doet het raam aan passagierskant open, begint op het smalle, bochtige traject aan een inhaalactie en moedigt de afgetrainde wielrenner aan: “Allez, allez!” André Lotterer (38) zoekt het hogerop, bij zijn lievelingsbocht in de Franse Zee-Alpen. Hij wil de Porsche Panamera Turbo S E-Hybrid daar in een kleine parkeerhaven fotograferen. Op de voorgrond de krijtwitte sportwagen met zijn remklauwen in acidgroen, daarachter als glinsterend decor het vorstendom Monaco, het zelfgekozen domicilie van Lotterer.

“Met een camera in mijn hand ben ik net zo ambitieus en kritisch op mezelf als in een racewagen.“ André Lotterer

Hij parkeert de Panamera en stapt uit. André Lotterer is 1,84 meter lang, draagt een lichtblauw overhemd, donkere jeans, witte sneakers en een spiegelende pilotenbril. In zijn linkerhand houdt hij een Leica M6 uit 1984. Hij kijkt door de zoeker van het analoge fototoestel, doet een paar passen naar achteren en stelt dan de focus op de Panamera opnieuw scherp. Toen hij 13 was gaf zijn vader, een enthousiaste amateurfotograaf, hem zijn eerste camera. Een Minolta. Vanaf dat moment is Lotterer junior de wereld door een objectief gaan bekijken. Dat ging niet digitaal en met een geheugenkaart, maar nog met filmrolletjes die hij in de camera moest stoppen en die naderhand in een laboratorium werden ontwikkeld. “Analoog gemaakte foto’s leven meer, vertellen interessantere verhalen. Ze zijn tijdloos en authentiek tegelijk”, zegt hij terwijl hij zijn camera neerzet en in de verte Fontvieille aanwijst. De plek waar hij sinds 2011 vertoeft, het meest zuidelijke stadsdeel van Monaco.

Een paar uur terug deed hij thuis samen met wat vrienden nog enkele yoga-oefeningen, onder leiding van zijn Japanse vriendin Takako (33), die brand consultant van beroep is. De twee hebben elkaar in 2014 ontmoet in haar vaderland, en inmiddels wonen zij en de Formule E-coureur afwisselend in Monaco en België, samen met hun labrador Max. Tussen 2003 en 2018 woonde Lotterer in Tokio, waar hij met succes deelnam aan de Super Formula, destijds nog de Formule Nippon geheten, en aan het Super GT-kampioenschap. “De Japanners hebben mij met open armen ontvangen, ik heb er geweldige jaren doorgebracht te midden van prettig ongecompliceerde en altijd beleefde mensen.”

“Het is die mengeling van techniek en precisie die mij zo fascineert aan de fotografie.” André Lotterer

Fotograferen en autoracen hebben met elkaar gemeen dat je scherp gefocust moet zijn. Van zijn in Peru geboren vader leerde André Lotterer al vroeg een wijze les: “Hoe preciezer je je doel voor ogen hebt, des te eerder zul je het bereiken.” Zijn vader begon met het opzetten van een raceteam in België toen André nog maar een kind was. Op zijn zevende mocht hij van zijn vader gaan karten, omdat hij toen hij vijf was al wist dat hij autocoureur wilde worden. Zijn eerste race won André toen hij acht was. “Mijn vader zei: ‘Als dat echt is wat je wilt worden, moet je het niet half doen, maar er vol tegenaan gaan. Racen is een dure sport, dus als wij daar nu mee beginnen gaan we door tot aan de Formule 1’”, herinnert Lotterer zich nog. In 2009 overleed zijn vader aan kanker. “We hadden de kans om lang en uitgebreid afscheid van hem te nemen. Daar ben ik heel dankbaar voor.”

André Lotterer heeft zijn vader niet teleurgesteld, want hij schopte het inderdaad tot de Formule 1. Eerst in 2002 als testrijder, en vervolgens beleefde hij in 2014 op Spa zijn racedebuut. Zijn vader leerde hem zijn ambities altijd hoog op te schroeven, “want het kan altijd beter. Je moet nooit ophouden met aan jezelf te werken. Zelfkritiek is even belangrijk als zelfvertrouwen.” Ook wat dat betreft zijn Ayrton Senna en Jacky Ickx voor André Lotterer grote voorbeelden. Senna sierde als stripfiguur dertig jaar geleden al zijn helm en de Belg Jacky Ickx is voor Lotterer een levende legende. Een van zijn helmen heeft hij onlangs laten versieren met een witte streep langs de onderste rand, naar het voorbeeld van het patroon op de helm van de inmiddels 74-jarige Ickx. Toen hij enige tijd geleden Ickx tegenkwam op het circuit van Laguna Seca, maakte hij een portret van zijn idool in zwart-wit en postte dat op Instagram. Met als enige bijschrift “#jackyickx”. Meer is niet nodig.

Voorafgaand aan een race heeft Lotterer de gewoonte zich even terug te trekken en wat tijd te nemen voor zijn hobby. “Ik reis vaak wat vooruit om mooie momenten vast te kunnen leggen. Fotograferen is daar perfect voor, dan heb ik een moment voor mezelf, kan ik alles om me heen vergeten. Het is ook goed tegen de jetlag en om je hoofd leeg te maken.” Op sommige dagen pakt hij zijn camera en trekt er dan op uit met een van zijn vier historische Porsches. Hij rijdt wat door de omgeving, stopt dan en schiet plaatjes van zijn auto. Het is die mengeling van techniek en precisie, zegt hij, wat hem zo fascineert aan de fotografie. En het heeft voor hem ook overeenkomsten met autosport: “Met een camera in mijn hand ben ik net zo ambitieus en kritisch op mezelf als in een racewagen. Een foto is wat mij betreft nooit perfect, ik probeer altijd een nog betere te maken. Dat is net als met een bocht: er is altijd ruimte voor verbetering, een bocht neem je nooit honderd procent perfect.” En dat is de maatstaf waar André Lotterer zichzelf aan afmeet.

SideKICK: Formule E 2019 / 2020